Voorthuizen, dorp van mijn kindsheid,
Plekje, zo rustig en vrij,
Jij bent steeds in mijn gedachten,
Jouw beeld blijft altijd mij bij.
Wat er bij jou is veranderd,
Wat er verscheen of verdween,
Voorthuizen, dorp van mijn kindsheid,
Ik vind jou nog steeds nummer één.

Voorthuizen, ’t schimmig verleden
Leeft op jouw oeroude grond!
Vage figuren der sagen
Waren in ’t schemeruur rond.
Veel ging van ’t oude verloren,
Voorthuizen, huis aan de Voord,
Maar werd jouw heide steeds kleiner,
Nog ben je een wondervol oord!

Voorthuizen, statige hoeven
Prijken rondom jou in’t groen.
Om al dat schoons te bereiken
Viel hierveel moeilijks te doen.
Voorthuizen, ernstige boeren
Brachten jou statig vooruit.
’t Juichende lied van de arbeid
Paart zich aan ’t vogel gefluit.

Voorthuizen in de vakantie
Ben jij gezocht en bemind,
Want ’t is bij jou waar de stadsreus
Rust en verpozing weervindt.
Bossen met ’t Grijze en ’t Kieftveen,
’t Heerlijke heuvelterrein,
Hei, beken, akkers en weiden,
Maken ’t bij jou zijn zo fijn.

Voorthuizen, dorp van herrin’ring,
Jij hebt mijn schreden bepaald.
‘k Liep hier als kind met mijn vader,
‘k Heb hier ook min bruid gehaald.
Voorthuizen, waar ik moest zwerven,
Wat ik aan vreugd kreeg of kruis,
Voorthuizen, als ik bij jou ben
Voel ik m’ als kind bij jou thuis.